Sexy time - De kluizenkraker #7: 'Zo heeft nog nooit iemand naar mij gekeken'

Ik kijk naar hem en kan geen woord uitbrengen. Het tafereel moet er onwijs ongemakkelijk uitzien.

'Stoor ik?'

Hij blijft grijnzen en laat zijn blik nu dalen naar mijn schaamstreek. Ineens snap ik de benaming, want de schaamte overspoelt me als een golf van de gloeiende rode zee. Ik voel de vlekken op mijn wangen verschijnen. Mijn borst veert op en neer.

Nee, dit is niet gebeurd, dit kan niet gebeurd zijn, spreek ik mezelf intern toe.

In alle gauwigheid trek ik mijn kleding recht als hij een stap naar voren zet.

'Van mij hoef jij je niet te bedekken hoor. Je bent beeldschoon.'

Ik slik. Dit klinkt te erg als een fout doktersromannetje. Wie denkt hij dat hij is? Ik sta op en zet een gezicht op alsof er niks aan de hand is.

'Ik dacht dat je al weg was. Sorry, maar je moet nu gaan.'

Hij knijpt zijn ogen ietwat toe en kantelt zijn hoofd.

'Heb ik het dan al die tijd verkeerd begrepen? Is dat wat je zegt?'

'Wat bedoel je?' ik voel mijn blik verzachten.

'Luister, ik weet dat ik niet overkom als de meest oprechte gast met de meest respectabele intenties, maar ik dacht dat jij sowieso geen interesse zou hebben in iemand zoals ik. Totdat ik je de afgelopen week zag en het leek alsof er iets was veranderd. Je keek echt naar me. Je doorzag me ineens. Ik voelde het. Het sneed door mijn ziel. Zo heeft nog nooit iemand naar mij gekeken.'

Waar komt dit ineens vandaan? De woorden komen toch echt uit de mond van de meest beruchte Don Juan, maar lijken verre van de zijne. Hij vervolgt:

'Ik deed alsof ik je niet zag, maar iedere keer dat jij er was hield ik je al in de gaten. Ik heb je opgezocht. Jij schrijft. Ik ken niemand die boeken schrijft, ook al zou ik er zelf eentje willen schrijven.'

'Dan ken je er eentje toch? Jezelf?' denk ik grappig toe te voegen, maar zie dat hij op zijn lippen bijt en licht zijn hoofd schud.

'Misschien is dat wel. Hm, misschien is dat het wel.'

Hij draait zich om en laat zijn hoofd nu hangen. Ik heb iets verkeerds gezegd, ik voel het. Alles aan deze dag laat alles wat ik dacht te weten over hem, wankelen. Normaliter zou ik hier dagenlang over nadenken, kaarten leggen en mijn dagboek bijhouden om alles wat zonet gezegd is te kunnen ordenen in mijn gedachten, maar iets aan vandaag voelt alsof er een houdbaarheidsdatum aan vast zit. Alsof hij voor even, heel even, zijn ware ik heeft getoond en zich zo meteen zich weer gaat verstoppen achter de goddelijke muur die hij om zich heen heeft gebouwd. Hij zal weer verworden tot de jongen die alle aandacht krijgt en die mijlenver van me afstaat.

Hijgend sprint ik achter hem aan. Mijn dijbenen schuren tegen elkaar aan en mijn natte slipje voelt als een martelwerktuig dat mijn harde klit bewust probeert te villen.

'Wacht!' gil ik, en ik zie dat hij een paar meter voor mij blijft staan. Ik pak hem zonder na te denken vast en sta nu voor hem.

'Je hebt het niet verkeerd begrepen, ik voel het ook. Ik voel alsof ik je al jaren ken. Alsof ik naar mezelf kijk, maar dan anders. Ik, ik weet niet hoe ik het uit moet leggen.'

Mijn haren wapperen warrig om mijn hoofd heen en mijn lippen trillen. Ik had hier langer over na moeten denken. Alles komt er verkeerd uit, maar er is geen houden meer aan:

'Je beheerst mijn gedachten. Ik kan niet stoppen met aan je te denken. Eerst dacht ik dat het kwam doordat je een ultiem personage voor mijn volgende boek bent, maar dat is het niet. Het voelt anders. Het zit dieper onder mijn huid en klopt door mijn hart.'

'Ik ga je kussen. Als je nu niet besluit weg te gaan, ga ik je kussen.'

Ik blijf staan, als een gewillige prooi voor deze jager die duidelijk honger heeft naar wild vlees. Hij perst zijn lippen op de mijne. De goddelijke druk van zijn mond beneemt me de adem, gevolgd door de zoete intocht van zijn tong die me doet kreunen van verlangen.

Wordt vervolgd.