Sexy time - De kluizenkraker #6: 'De grijns op zijn kop is van het vernietigende soort'

Gesterkt door mijn snode plan geef ik mezelf nog een minuut om te genieten. Wat hij met mijn lichaam doet verbaast me.

Natuurlijk is hij een aantrekkelijk wezen, maar dat mijn lijf zo heftig zou reageren op zijn reuk, huid en adem op mijn huid, dat had ik niet kunnen voorzien. Ik moet heel erg mijn best doen om mijn koppie erbij te houden en te bedenken wat mijn volgende stap zal zijn.

'Stop', hij duwt me van zich af en haalt zijn hand door zijn haren. Zijn broek spant om zijn duidelijk verharde lid en het water loopt me in de mond.

Verbaasd kijk ik hem aan. Wat is dit nou? Voor dit spelletje heb ik ons allebei nodig. Alleen kan ik mijn doel niet bereiken. Ik moet hem zien te kraken, ombuigen, vernietigen en herbouwen. Als door een bliksemschicht geraakt staart hij me aan, en hij zet een paar stappen naar achteren.

'Ik moet gaan. Ik hou je af van je werk. Sorry.'

Geen idee wat er aan de hand is, maar hij verdwijnt met zijn staart tussen de benen en knalt de deur achter zich dicht. Mijn hart gaat als een bezetene tekeer. Ik snap er niks van, en vooral sta ik zó onwijs aan dat ik niet helder na kan denken. Mijn handen trillen. Ik kijk naar de grote klok boven de deur. Ik heb nog tien minuten.

'Wat een klootzak. Ik wist dat dit een slecht idee was. Ik had nooit de deur open moeten doen', spreek ik mezelf streng toe.

Ik loop met knikkende knieën naar de gang achterin de zaak, waar de architectuurboeken te vinden zijn, en laat mezelf op de stoel in de hoek zakken. Het licht van buiten schijnt op mijn gezicht en ik sluit mijn ogen. Dit is een plek waar niemand me kan zien. Mijn favoriete plek van de winkel. Ik moet de onrust wegnemen uit mijn lichaam. De hele dag aanstaan door zijn toedoen is het laatste waar ik zin in heb. Nog negen minuten, dat moet genoeg zijn.

Mijn hand glijdt onder de rand van mijn onderbroek, en zakt tussen mijn benen. Man, wat ben ik nat. Mijn knop is nog steeds een harde parel, en bij de eerste aanraking wijk ik even terug door de gevoeligheid ervan. Deze man is mijn grootste vijand. Het is de man waar je als vrouw voor gewaarschuwd wordt, maar waar je puntje bij paaltje geen nee tegen kan zeggen omdat hij je in zijn val weet te lokken als een heuse Sirene dat bij haar slachtoffers doet. Niet met zang, niet met zijn verleidelijke lach, het is de energie die hij uitstraalt. Alsof hij iets van je weet wat voor jou verborgen blijft. Alsof hij weet dat hij die macht bezit en dat het aan hem is om het in te zetten.

Heel langzaam cirkel ik om mijn klit. Ik denk aan hem, aan hoe hij hier zonet nog stond. Aan hoe we nu - als ik mijn plan door had kunnen zetten - verstrengeld zouden liggen in een innige, pijnlijke knoop. Het kan niet anders dan dat hij heerlijk is. Waarom zouden al die vrouwen anders terugkomen voor meer?

Hij draagt een geheim bij zich, en dat wil ik ontrafelen. Ik voel zijn lippen op de mijne, stel me voor dat hij me likt. Mijn hand beweegt steeds sneller en sneller. Mijn heupen duwen zichzelf automatisch naar voren en terug. Alsof ze de fictieve stoten op proberen te vangen. Ik kreun. Ik kan zijn aanwezigheid bijna voelen. Zijn handen op mijn lijf. Zijn tong in mijn mond. Ik knijp mijn ogen met alle kracht dicht. Ik ga komen, o wat voelt dit lekker, ik ga komen. Mijn ademhaling versnelt en voor ik het weet lijkt het alsof ik onder water aan het happen ben naar lucht. Mijn orgasme is zo heftig dat ik op de stoel blijf natrillen met mijn ogen gesloten. Dit is het beste wat kon gebeuren, besef ik me. Hoe kon ik denken dat ik bestand was tegen zijn kracht? Het is beter dat ik hem nooit meer zie.

Ineens hoor ik iets vallen. Ik schrik op en zie een boek van Henry Miller op de grond liggen, aan zijn voeten.

De grijns op zijn kop is van het vernietigende soort.

Wordt vervolgd.