Sexy time - De chagrijnige kok #5: 'Ik wil hem proeven'

Column

Sexy time - De chagrijnige kok #5: 'Ik wil hem proeven'

Anna Karolina Caban
Door

Anna Karolina Caban

Gepubliceerd op

19 december 2024 om 19:00

Bron / Fotografie

beeld Frank Brandwijk

Gepubliceerd op

19 december 2024 om 19:00

Bron / Fotografie

beeld Frank Brandwijk

'Sorry,' na een paar seconden die wel uren lijken wijkt zijn blik van me af en loopt hij de keuken in met mijn bevlekte blouse. Ik hoor een paar tellen later de kraan lopen. Er gebeurt iets met me wat me vreemd is.

Je ziet het soms in series of films, mensen die bezeten lijken, dat er ineens een andere geest insluipt en ze zich totaal anders gaan gedragen. Een soortgelijk gevoel krijg ik als ik ineens stappen zet in zijn richting. Ik word door iets of iemand gestuurd. Ik herken mezelf er niet in. Of het moet wel een zeer diep weggestopt deel zijn dat ineens het daglicht ziet.

Voor ik het weet sta ik naast hem. Hij kijkt mijn kant op. Ik reik naar de kraan en sluit deze. De blouse in zijn handen drupt na in de gootsteen. Hij blijft staan waar hij staat en lijkt de regie aan mij over te laten. Ik laat de handdoek vallen op de grond en pak hem vast bij zijn handen. Ze voelen sterk en warm. Ik verbaas me erover dat deze man zich zo door mij laat leiden, maar het windt me zo ongelofelijk hard op, dat ik zonder verdere scrupules doorga.

'Wat doe je?' fluistert hij zacht.

'Als je wilt dat ik stop moet je het nu zeggen.'

Hij glimlacht en trekt nu even aan me. Het is duidelijk dat hij hier de fysiek sterkere is en dat hij zich vrijwillig overgeeft. Zou hij niks van dit willen, dan kan hij met een kleine handeling zo loskomen van me. De stilte om ons heen werkt mee bij het verlangen dat meer en meer binnenin me groeit.

'Ga door. Ik ben wel benieuwd wat jij van plan bent,' zegt hij nu ietwat plagering. Ik lach. Dit is precies het level van communicatie dat ik zocht.

Ik, of degene die me nu stuurt, leg mijn wijsvinger op zijn welgevormde lippen en begeleid hem richting een stoel. Hij is te lang om met mijn lippen te bereiken, en zo kan ik er makkelijker bij. Zijn benen zijn gespierd. Zeker door al dat staan en lopen in de keuken. Ik aai hem over zijn haren. Hij blijft me vertederd aankijken.

'Je weet dat het net uit is met mijn vriendin, hè?' zegt hij met een dromerige onderzoekende blik.

'Nogmaals, ik stop direct. Zeg het me. Maar ik voel heel sterk de behoefte om je te kussen. Vast te houden. Warmte te geven. Ik weet dat het nergens op slaat misschien, maar mijn lichaam vraagt het van mij.'

Ik kronkel met mijn hitsige lijf. Ik voel nu zijn hand op mijn onderrug en dan de grens voorbij mijn billen. Dan vervolgt hij:

'Ik bedoel alleen dat ik niet weet wat ik je precies kan geven op dit moment. Wat ik te bieden heb. We zijn buren, ik wil niks verkloten. Niet nu al. Ik heb al genoeg verpest deze week.'

Ik doe een stap naar voren en ga nu met mijn benen wijd op hem zitten. Mijn borsten zijn slechts gehuld in mijn kanten bh en ik zie aan zijn blik dat hij geniet van het uitzicht.

Ik buig naar hem toe en geef hem een hele kleine zachte kus op de wang. Het voelt zo goed om zo dichtbij hem te zijn. Ik kan zijn wimperhaartjes tellen en de moedervlek boven zijn lippen heeft een magnetiserend effect op me.

Ik vervolg met de kleine kussen en zie dat hij zijn ogen gesloten houdt. Hij geniet. Hij ademt diep in en uit. Ik wil hem proeven. Mijn geduld begint op te raken.

'Misschien…misschien is het beter als we stoppen,' zegt hij op het moment dat ik me positioneer en klaar ben voor de aanval.

Ik stop.

'Sorry, maar ik wil je geen pijn doen. Ik weet even echt niet wat goed is,' zegt hij nu kordaat en doet mijn loshangende plukken achter mijn oren.

Een koude douche klettert over me heen. Abrupt sta ik op en ik voel me ineens ontwaakt uit een nare droom. De bh die zonet nog als ballast kon worden gezien tussen hem en mij voelt nu naakter dan naakt.

'Emma!', schreeuwt hij me na als ik haastig de trap op ren.

De tranen prikken in mijn ogen. Ik weet niet hoe snel ik daar weg moet komen als ik tegen een lichaam op bots.

'What the fuck doe jij hier?', klinkt het uit haar vertrokken mond, en ik besef me dat ik hier nooit heelhuids weg ga komen.

Wordt vervolgd.

delen
Anna Karolina Caban

Anna, schrijver van de erotische thriller 'Vrijspel', schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Elke zaterdagavond om 19.00 uur lees je een gloednieuwe aflevering op &C the website.

Meer van deze auteur

Wil je ook lezen